Wyspy Zielonego Przylądka to archipelag, który składa się z 15 wysp. Wyspy Zielonego Przylądka uzyskały niepodległość 5 lipca 1975 roku. Większość wysp jest pochodzenia wulkanicznego, z czego trzy są górzyste: Sal, Boa Vista i Maio. Najwyższy punkt, aktywny wulkan Pico do Cano znajduje się na wyspie Fogo. Zasoby mineralne są niewielkie i obejmują przede wszystkim pucolan - skały wulkaniczne wykorzystywane w produkcji cementu; a także sól. Wyspy Zielonego Przylądka nie mają odnawialnych źródeł słodkiej wody, z tego powodu wyspy często zmagają się z problemem suszy. Wyspy położone są na Oceanie Atlantyckim, na zachód od Afryki. Wyspy można podzielić na dwie grupy: nawietrzne i zawietrzne. Wyspy nawietrznej (Barlavento), to grupa wyspa na północy, która obejmuje Santo Antao, Sao Vicente, Sao Nicolau, Santa Luzia, Sal i Boa Vista. Wyspy zawietrzne (Sotavento), to wyspy na południu obejmujące Sao Tiago, Brava, Fogo i Maio. Rolnictwo stanowi główne źródło gospodarki, pomimo że wykorzystuje zaledwie 10 procent wszystkich gruntów. Na wyspach uprawiana jest kukurydza, fasola, słodkie ziemniaki, orzechy kokosowe, maniok. Oprócz tego Republika Zielonego Przylądka posiada bogate możliwości połowowe, gdyż wyspy znajduje się w samym środku łowiska. Jednak aby w pełni móc wykorzystać swoje dogodne położenie, przemysł na wyspach musi się dopiero rozwinąć. Stolicą jest Praia. Całkowita populacja wysp wynosi 437 tysięcy osób, a powierzchnia to 1557 km ².